Μες στο φως
έφευγες μες στο φως
γινόσουν χωρισμός
έμενα πίσω εγώ
Σ' όνειρο είχα δει
φινάλε και αρχή
κι έτρεμε το φιλί
στα δύο μην κοπεί
Έφυγες τη στιγμή
που σου 'χα αφεθεί
που είχα αφεθεί...

Δεν είσαι εδώ
Δεν υπάρχεις πια μες στη ζωή μου
Δεν είσαι εδώ
Τώρα η νύχτα μετράει την αντοχή μου
Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι εδώ...

Μες στο φως
έφυγες μες στο φως
έγινες χωρισμός
έμεινα πίσω εγώ
Σ' όνειρο είχα δει
φινάλε και αρχή
κι έτρεμε η φωνή
μη σπάσει και φανεί
Έφυγες τη στιγμή
που σου 'χα αφεθεί
που είχα αφεθεί

gia ton JOV-ENOS

kalhmeres zoulien

Αυτό που ζούμε τώρα εδώ
Στα χέρια μου που σ' έχω
Δεν ξέρω αν είναι αληθινό
ή όνειρο αν βλέπω
Δεν ξέρω αν είναι αληθινό
ή όνειρο αν βλέπω

Θα τρελαθώ
Αυτή η αγάπη μ' έχει κάνει
και τα χάνω
Ξεχνάω που βρίσκομαι,
Ποιος είμαι και τι κάνω
Θα τρελαθώ
Μα στα κομμάτια
η λογική όλου του κόσμου
Αυτή η αγάπη είναι η γη
και ο ουρανός μου

Εγώ που ήμουνα καιρό
ψυχή χωρίς ελπίδα
Σ' ένα παράδεισο ανοιχτό
με τα φτερά σου πήγα
Σ' ένα παράδεισο ανοιχτό
με τα φτερά σου πήγα

Θα τρελαθώ
Αυτή η αγάπη μ' έχει κάνει
και τα χάνω
Ξεχνάω που βρίσκομαι,
Ποιος είμαι και τι κάνω
Θα τρελαθώ
Μα στα κομμάτια
η λογική όλου του κόσμου
Αυτή η αγάπη είναι η γη
και ο ουρανός μου

Φλεγόμενη ερημιά γιατί με φοβερίζεις
γεννιέσαι μέσα μου κι απ’ ό,τι ζω θερίζεις.
Φλεγόμενη ψυχή τι θέλεις από μένα
πόσα ταξίδια πια και έρωτες για σένα.

Θα φύγω μακριά για να σωθώ από σένα
θα φύγω μακριά με πλοία και με τρένα.
Θα φύγω όμως παντού σε κουβαλάω μαζί μου
μιλάς με τη φωνή και ζεις με τη ψυχή μου.

Φλεγόμενη ερημιά γιατί με φοβερίζεις
ξέρεις πως θα καείς αν με φωτιά μ’ αγγίζεις.
Φλεγόμενη ψυχή τι θέλεις από μένα
τι σε χορταίνει πια, τι είναι αρκετό για σένα.

Θα φύγω μακριά για να σωθώ από σένα
θα φύγω μακριά με πλοία και με τρένα.
Θα φύγω όμως παντού σε κουβαλάω μαζί μου
μιλάς με τη φωνή και ζεις με τη ψυχή μου.

Ήρθες στη ζωή μου και τη διέλυσες.
Μ' έστειλες μακριά μα δε με γκρέμισες
Πήρες ό, τι ήθελες και έφυγες.
Ξέφυγες σαν έρωτας φτηνός.

Είσαι απ' τις γυναίκες που δε σέβονται
Την ψυχή του άλλου και τη γεύονται.
Σαν ένα διαμάντι που ονειρεύονται.
Δε σε νοιάζει ο πόνος κανενός.

Ένας έρωτας φτηνός,
Τρομαγμένος, λιγοστός
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ένας γκρεμός.
Ένας έρωτας φτηνός
Λίγο πάθος, λίγο φως.
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ο χωρισμός.

Άμα θες να ξέρεις δε σ' αγάπησα.
Λίγη απ' τη φωτιά σου μόνο κράτησα.
Είπα, δεν πειράζει, παραστράτησα
Κι είμαι ντροπιασμένος και γυμνός.

Όμως το άρωμά σου μέχρι σήμερα
Αγριεύει μέσα μου τα ήμερα
Έτσι είναι μάτια μου τα εφήμερα
Κόλαση μαζί και ουρανός

Ένας έρωτας φτηνός,
Τρομαγμένος, λιγοστός
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ένας γκρεμός.
Ένας έρωτας φτηνός
Λίγο πάθος, λίγο φως.
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ο χωρισμός

Τι άλλαξε; Τι χάλασε;
Λες και πάνω στο διάφανο φως
μελάνι στάλαξε.
Πού χάνεσαι; Πού τρέχει το βλέμμα;
Ποια αλήθεια μου κρύβει ο καπνός
ή μήπως κρύβει ψέμα;

Θα κοιτώ στα μάτια σου
θα ρωτάω μέχρι να μου πεις
θα χτυπώ στα βράχια σου
ως το τέλος της σιωπής.

Κόψε και μοίρασε στα δύο
πάντα η αγάπη θέλει δύο,
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και θεό.

Κόψε και μοίρασε στα δυο
πάντα η αγάπη θέλει δυο
δυο μονομάχους στο πεδίο
δυο στο μαζί και στο αντίο
δυο να μοιράζονται τα πάντα ή το κενό.

Τι ξέφτισε; Τι έσπασε;
Λες και επάνω μου χούφτες γυαλιά
η νύχτα πέταξε.
Ποιος έφταιξε και ποιον ν`αθωώσω;
Να σε πάρω ξανά αγκαλιά
ή μήπως να θυμώσω;

Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί
το 'θελα μα φοβόμουνα να φύγω.
Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή
μα τώρα μ' εκδικείται λίγο-λίγο.

Όλη μου τη ζωή μού 'βγαινε η ψυχή
κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω.
Να 'ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί
και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,
κάτι να θυμηθώ κάτι ν' αρχίσω.

Μου 'μάθαν να μισώ, ν' αρκούμαι στο μισό
να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.
Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,
σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,
να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,
να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.
Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.

Θέλω χρόνο να ξεχάσω
από σένα ν`αποδράσω,μήπως και σωθώ.
Θέλω πάλι ν`αγαπήσω
ένα χέρι να κρατήσω,και να σηκωθώ.
Να`ταν το δικό σου χέρι
που το ξέρω και με ξέρει,όνειρο τρελό...
Αν με νοιάζεσαι λιγάκι
τώρα γύρνα μου την πλάτη, τώρα που μπορώ.

Άσε με να σε μισήσω μήπως και σωθώ.

Άσε με να σε μισήσω
κάθε ίχνος σου να σβήσω
κάθε λέξη,κάθε σου ψευτιά.
Κι αν ποτέ σε συναντήσω
απ`την άλλη θα γυρίσω
πριν φουντώσει πάλι η φωτιά.
Μέσα στο βαθύ σου βλέμμα
η αλήθεια και το ψέμα
έστησαν και πάλι το χορό.
Άσε με να σ`αγαπήσω
πριν στον άνεμο σκορπίσω
πριν να γίνω φύλλο και φτερό.

Θέλω χρόνο να ξεχάσω
από σένα ν`αποδράσω,μήπως και σωθώ.
Αν με νοιάζεσαι λιγάκι
τώρα γύρνα μου την πλάτη, τώρα που μπορώ.

Άσε με να σε μισήσω μήπως και σωθώ.

Άσε με να σε μισήσω...

Αν με νοιάζεσαι λιγάκι
τώρα γύρνα μου την πλάτη,τώρα που μπορώ.
Θέλω πάλι ν`αγαπήσω
να πιστέψω,να ελπίσω και ν`αγαπηθώ.

zoulien

zoulien

To Salami

Χαλάει απόψε ο καιρός, λένε θα βρέξει
κι αυτή η ομπρέλα που κρατώ πόσο ν΄αντέξει
να κλάψω πάλι δεν μπορώ μα έχω θλίψη
μια αγκαλιά και μια ματιά μου έχουν λείψει

Ήλιε μου όταν θα την δεις μια Κυριακή στο δρόμο
να της χαϊδέψεις τα μαλλιά να την αγγίξεις μόνο
κι αν νιώσει πως το χάδι σου μοιάζει με το δικό μου
να της ζεστάνεις την καρδιά πες της για τον καημό μου

Γράφω στο τζάμι το θολό πόσο μου λείπεις
έλα απόψε να με βρεις και να το σβήσεις
κάποιος στο δρόμο βιαστικά μόνος του πάει
είναι σκληρή η μοναξιά και με πονάει

Μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
στα όμορφα βράδια μου
να έρχεσαι που κ που
Μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
κ ονειρεύομαι πως φεύγουμε για αλλού

Κ κάπως έτσι φτάσαμε απέναντι να στεκόμαστε
κρυφά να τυραννιόμαστε κ ούτε που βλεπόμαστε
λουζόμαστε με κρύο ιδρώτα τυχαία όταν συναντιόμαστε
κρυβόμαστε από μάσκα πίσω δεν ταιριάζει
δεν έχει πρόσωπο μα πρόσωπα αλλάζει
εμένα ούτε ευχή ούτε κατάρα μου μοιάζει
παρέμεινα σταθερός σε ότι κι αν έφερε ο καιρός
για κοίτα τρέχει λες κ είναι ο δρομέας ο ποιο γοργός
αποποιήθηκες των ευθυνών σου για το καλό σου
κάπου θα βρήκες να χωθείς εύκολο το χεις άντε χώσου
με τις ευχές μου γίνε ένα μ’ όλα τα καμένα
τα μονοπάτια που βαδίζεις δεν τα ξέρω είναι ξένα
εγώ κρατάω για μένα μι’ αλήθεια κι ένα ψέμα
κ σε φαντάζομαι ακόμα να σαι κόντρα στο ρεύμα
για να νοιώσεις καλά άκου και κάτι τελευταίο
εγώ αρπάζω την ευθύνη για όλα φταίω

Μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
κ σε φαντάζομαι λουλούδι τ’ ουρανού
Μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
τ’ άστεγα χάδια μου σε ψάχνουνε παντού
Μάτια μου μαύρα διαμάντια μου
με την εικόνα σου πάλι θα κοιμηθώ
Μάτια μου άστα γινάτια μου
κ ειν’ τα καράβια μου ναυάγια στο βυθό

Εγώ αρπάζω ευθύνη εσύ αρπάζεις ευκαιρία
εγώ ακόμα αλάνι εσύ μου έγινες κυρία
εγώ ακόμα στα στέκια που μ’ έχουνε πικράνει
κι εσύ εκεί που το δικό μου το μελάνι δεν φτάνει
δεν πειράζει της εποχής φαινόμενα
να λειτουργούμε με βάση τα τεκταινόμενα
έτσι βολεύει έτσι βολεύτηκες κι εσύ μα δεν με νοιάζει
στο ποτήρι έχω ακόμα κρασί
έχω ακόμα στα χέρια μου χαρτί κ στυλό
κ σε φαντάζομαι όπως θέλω όπως θέλω εγώ
με σε μπαούλο έχω κλείσει όλα τα όμορφα σου λέω
εγώ αρπάζω την ευθύνη για όλα φταίω

Μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
κ σε φαντάζομαι λουλούδι τ’ ουρανού
Μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
τ’ άστεγα χάδια μου σε ψάχνουνε παντού
Μάτια μου μαύρα διαμάντια μου
με την εικόνα σου πάλι θα κοιμηθώ
Μάτια μου άστα γινάτια μου
κ ειν’ τα καράβια μου ναυάγια στο βυθό

Ορφανός» έμεινε ο Καραγκιόζης

Έφυγε» αργά το βράδυ του Σαββάτου σε ηλικία 85 ετών ο Ευγένιος Σπαθάρης.

Παρουσίασε πολλά έργα με ήρωα τον Καραγκιόζη, τόσο ως άψυχο υλικό (φιγούρες ηρώων), όσο και σε παραστάσεις με ηθοποιούς, στο Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδος, στο «Ελληνικό Χορόδραμα», στο Θέατρο Χατζώκου, στο Θέατρο Συντεχνίας κ.α. Χαρακτηριστικά έργα του ήταν «Το ταξίδι», «Το καταραμένο φίδι», «Ο δικτάτωρας», «Ο Αλέκος με τα κυδώνια»...

Κυκλοφόρησε περίπου 15 έργα σε δίσκους και το 1980 ο Καραγκιόζης του βρήκε τηλεοπτική στέγη στην κρατική τηλεόραση.

Ως ζωγράφος έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις ατομικές και ομαδικές σε Αθήνα, Ζυρίχη, Παρίσι και Νέα Υόρκη.

Ήταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, του Ινστιτούτου Παγκοσμίου Θεάτρου της UNESCO, ενώ είχε τιμηθεί - μεταξύ άλλων - με το Βραβείο Ρώμης (1962), το Α' Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μοντ, με το Α' Βραβείο Πολωνίας (1978), το Α' Μετάλλιο Τοσκανίνι (Ιταλία, 1978).

Το 1991 ιδρύθηκε το Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου, το οποίο λειτουργεί συστηματικά από το 1996. Το 2007 είχε τιμηθεί από το Υπουγείο Πολιτισμού για τη σπουδαία προσφορά του και του αναγνωρίστηκε ο τίτλος του μεγάλου δασκάλου του Θεάτρου Σκιών.

zoulien

Δίχως λόγο κλαίω και δεν ξέρω τι αισθάνομαι
και δεν ξέρω που θα ήθελα να είμαι
ξέρω πως τα πράγματα αλλιώς τ' αντιλαμβάνομαι
κι αγαπάω αυτό που τίποτα δεν είναι

Έφυγες και όλα μοιάζουν όνειρο κακό
δεν μπορώ να καταλάβω, μοναχά κοιτώ
όσο και να με πειράζει μόνο αυτό θα πω
να προσέχεις, καλή τύχη, σ' αγαπώ

Βλέπω την καρδιά μου που κομμάτια τώρα γίνεται
και τα χέρια προς το μέρος σου απλώνω
νιώθω κάθε μέρα τη ζωή ν' απομακρύνεται
και ξανά που σ' αγαπάω μετανιώνω

Έφυγες και όλα μοιάζουν όνειρο κακό
δεν μπορώ να καταλάβω,μοναχά κοιτώ
όσο και να με πειράζει μόνο αυτό θα πω
να προσέχεις, καλή τύχη, σ' αγαπώ

Κοιτάω παλιές φωτογραφίες
Μικρές δικές μας ιστορίες
Χαμόγελα που κλείστηκαν σ' ένα χαρτί
Διαβάζω κάρτες, γράμματά σου
Και στο ψυγείο σημειώματά σου
Κι απ' ό,τι σε θυμίζει παίρνω ζωή

Μα δεν τελειώσαμε
Δεν γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε
Το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε
Αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς
Και μου το ορκίστηκες
Μα απ' τη ζωή μου τώρα εξαφανίστηκες
Για την αγάπη μου ποτέ δεν πείστηκες
Μα ακόμα δεν τελειώσαμε εμείς

Μα αντέχω ακόμα και ας γίνομαι λιώμα
Πληγωμένη καρδιά μου, κάνε υπομονή
Μα αντέχω σου λέω κι ας χτυπιέμαι, ας κλαίω
Μέσα στην αγκαλιά μου κάποια μέρα θα 'ρθεί.

Τραγούδια γράφω που πονάνε
Κι από τα μάτια μου κυλάνε
Δυο καταιγίδες δάκρυα που σε ζητούν
Κι όταν η νύχτα ξημερώνει
Τρομάζω αν δεν είσαι μόνη
Κι αν άλλα χείλη για «καλημέρα» σε φιλούν

Μα δεν τελειώσαμε.....

allou ta brhka kai ta eklepsa eyxaristw

Aυτός που γελάει τελευταίος, είναι αυτός που προσπαθεί να καταλάβει τι
εννοούσα...

Tίποτα δεν κρατάει για πάντα, εκτός από μια κακή παράσταση...

Zούμε σ' έναν πολύ σκληρό, αλλά και παράξενο κόσμο.
Σήμερα πρέπει να είναι κανείς πολύ γενναίος για να μπορεί να είναι
δειλός...

Έχω δει αμέτρητες φορές δυο σκυλιά να μαλώνουν για ένα κόκαλο.
Ποτέ μου, όμως, δεν έχω δει δυο κόκαλα να μαλώνουν για ένα σκυλί...

Mακάρι οι νέοι να ήξεραν και οι γέροι να μπορούσαν...

Aν είναι αλήθεια, ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται 92% από νερό,
τότε το μόνο δώρο που θα ήθελα είναι η Kλώντια Σίφερ και ένα καλαμάκι.

Σήμερα είναι το αύριο, που φοβόμασταν χθες...

Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας
για τον άλλον...

Eίναι πολύ κακό να βλέπεις μαύρη γάτα, ειδικά αν είσαι ποντίκι...

O μόνος τρόπος να αποφύγεις το στρατό, είναι να πας στο ναυτικό ή στην
αεροπορία.

Δεν είναι όλοι οι άνδρες ηλίθιοι. Mερικοί απΔ αυτούς είναι
ανύπαντροι...

O άνθρωπος που ανακάλυψε το ξυπνητήρι πρέπει να πίστευε ότι οι άνθρωποι
κοιμούνται πολύ ή δουλεύουν λίγο...

Mία γκόμενα στο αυτοκίνητο αξίζει όσο δέκα στην αντζέντα...

Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανείς δε θέλει να πεθάνει...

Aκρίβεια σου λέει μετά... Έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα
ξεχάσουμε πως να καταπίνουμε...

Mπριζόλα είναι το αντικείμενο από κρέας, που μόλις πληροφορηθείς την
τιμή του, παραγγέλνεις μακαρονάδα.

Tα νοίκια ανεβαίνουν, τα τρόφιμα ανεβαίνουν, τα καύσιμα ανεβαίνουν, τα
ρούχα ανεβαίνουν...
Έτσι όπως πάνε τα πράγματα βλέπω να δημιουργείται νέα κοινωνική τάξη
στην Eλλάδα... Oι νεόπτωχοι!

Mε τις απεργίες της ΔEH, σώθηκα. Έχω να δω τη γυναίκα μου μια εβδομάδα.

Παρακολουθώ στη Bουλή τις συνεδριάσεις και τρελαίνομαι...
Aνεβαίνει κάποιος στο βήμα, μιλάει μισή ώρα χωρίς να λέει τίποτα, οι
μισοί από κάτω κοιμούνται, οι άλλοι μισοί πάνε για κατούρημα και στο
τέλος όλοι διαφωνούνε...

Tα ωραιότερα Eλληνικά τα ακούς στην τηλεόραση... " Tο θύμα δέχτηκε
πισώπλατα μια μαχαιριά στο στήθος... "

H Δημοκρατία σου δίνει το δικαίωμα να πεις αυτό που σκέπτεσαι, ακόμα κι
όταν δεν είσαι σε θέση να σκέπτεσαι...

H εγκληματικότητα έχει παραγίνει στην Aθήνα. Tις προάλλες ένας
κουκουλοφόρος λήστεψε μία τράπεζα και καθώς έβγαινε από την τράπεζα με
τα λεφτά σε μια πλαστική σακούλα... Tον λήστεψαν.

Πάντως, για όσους αναρωτιούνται τι θα ψηφίσω στις εκλογές που μας
έρχονται, δηλώνω πως δε θα ψηφίσω το κόμμα εκείνο που θα υποσχεθεί ότι
θα κάνει σΔ αυτή τη χώρα το μεγαλύτερο καλό...
Θα ψηφίσω το κόμμα εκείνο, που θα φροντίσει να κάνει σΔ αυτή τη χώρα το
μικρότερο κακό...

Όσο πιο φτηνός είναι ο πολιτικός, τόσο ακριβότερα στοιχίζει στη χώρα...

Στην Eλλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία.

Ποιό Eλληνοτουρκικό και ποιό Eλληνοβαλκανικό...
Tο μεγαλύτερο πρόβλημα στην Eλλάδα είναι το Eλληνοελληνικό...

Στην Eλλάδα κανείς δε δουλεύει, απλώς ο ένας δουλεύει τον άλλο...

Zούμε σε μία χώρα πλούσια σε ερωτήσεις και φτωχή σε απαντήσεις...

H Mακεδονία ανήκει στους Έλληνες, η Kύπρος ανήκει στους Έλληνες, το
Aιγαίο ανήκει στους Έλληνες...
Mόλις ακούσω πως και η Πελοπόννησος ανήκει στους Έλληνες, θ' αρχίσω να
ανησυχώ σοβαρά.

O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι
του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του και δυο χιλιάρικα στην τσέπη του.

Ω σύ μεγάλο άστρο. Ποιά θα ήταν η ευτυχία σου, αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί για τους οποίους λάμπεις;
Ερχόσουνα εδώ ως την σπηλιά μου για δέκα χρόνια* θα είχες κουραστεί από το φως σου κι απ'το ταξίδι σου αυτό, χωρίς εμένα, τον αητό μου και το φίδι μου.
Αλλά εμείς σε περιμέναμε κάθε πρωί, παίρναμε το περίσσευμα σου και σ'ευλογούσαμε γι'αυτό.
Μα κοίταξε. Μου γίνε βάρος πια η σοφία μου και σα μια μέλισσα που μάζεψε μέλι πολύ, έχω ανάγκη από χέρια που ν'απλώνονται προς εμένα για να την πάρουν.
Θα μου άρεσε να τη δώσω, να τη μοιράσω, μέχρι που οι σοφότεροι από τους ανθρώπους, να γίνουν πάλι ευτυχείς μες τη μωρία τους, και οι φτωχοί να γίνουν ευτυχείς μέσα στα πλούτη τους.
Εν τέλει πρέπει να κατέβω προς τα βάθη, όπως κι εσύ που κάθε βράδυ, πηγαίνεις πίσω στη θάλασσα και φέρνεις το φως σου στον κάτω κόσμο, ω άστρο της υπέρτατης αφθονίας.
Όπως κι εσύ, πρέπει κι εγώ να δύσω, όπως το λεν κ' οι άνθρωποι που προς αυτούς πηγαίνω.
Λοιπόν, ευλόγησε με, γαλήνιο μάτι, εσύ που μπορείς να βλέπεις χωρίς φθόνο, ακόμα και την πιο μεγάλη ευτυχία.
Ευλόγησε την κούπα που θέλει να ξεχειλίσει, έτσι που τα νερά να ξεχυθούν από αυτήν χρυσά, αντανακλώντας τη χαρά σου, πάνω απ'ολόκληρο τον κόσμο.
Ω ναί. Αυτή η κούπα θέλει πάλι να αδειάσει κι ο Ζαρατούστρα θέλει πάλι να γίνει άνθρωπος."

Έτσι ξεκίνησε η κάθοδος του Ζαρατούστρα.


~Φρειδερίκος Νίτσε~

Πόσες φορές ;

Πόσες φορές δεν είπαμε άστο θα το κάνω μετά

Πόσες φορές δεν είπαμε άστο θα το πω μετά

Πόσες φορές δεν θυμώσαμε , μετανιώσαμε για λόγια που είπαμε και δεν είπαμε ένα συγγνώμη …………το αφήσαμε για μετά

Πόσες φορές δεν είπαμε σ αγαπώ ……..το αφήσαμε για μετά

Πόσες φορές δεν είπαμε σ ευχαριστώ …….το αφήσαμε για μετά

Πόσες φορές δεν είπαμε δεν βαριέσαι ξέρει πως νοιάζομαι …….το αφήσαμε για μετά

Είμαστε τόσο σίγουροι πως θα υπάρχει το μετά ?

kalhmera kalo mhna

... ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ: Οι καλύτεροι σ τ ί χ ο ι


Για να διευρύνετε τις γνώσεις σας....!!! .....



ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΓΟΥΡΙ

ΜΕΣ' ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ, ΠΑΓΟΥΡΙ





ΑΧ ΝΑ ΗΣΟΥΝΑ ΚΟΥΜΠΑΡΑ ΜΟΥ,
ΝΑ ΣΕ ΛΙΝΚΙΖΑ ΣΤΗ ΜΠΑΡΑ ΜΟΥ





KΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΟΒΩ ΦΛΕΒΕΣ

ΞΕΝΥΧΤΑΩ ΜΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ

ΚΑΙ ΞΗΛΩΝΩ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ...




ΣΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ
ΘΑ 'ΧΟΥΜΕ 11 ΚΟΠΕΛΕΣ
ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ




ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ
ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΥ
OH YEEEEEEESSSSSSSSSSS




ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ

ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ...


ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ

ΜΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΠΥΡΕΞ...




ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΛΑΜΑΡΙ


ΤΙ ΤΗ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗ FERRARI ;


ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΙΝΕ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΕΚΕΝΕ



ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΑΔΙΚΟΥ


Χριστίνα Γαλάνη
'Από κορμί είμαι η best

Κι από προσόντα είμαι first
Μ' αυτό στους άντρες κάνω test
Για να διαλέξω.
Μπες όπως όλοι στη γραμμή
Ασε τα μα, τα μου, τα μη
Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή
Και ίσως σε επιλέξω'

Πέπη Τσεσμελή

'Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι
με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι'




'Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες,

βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες'

Λάκης Σκουτάρης

'Είμαι ένας άνθρωπος τρελός,
σχιζοφρενής και μανιακός,
που μες την τρέλα μου ο φτωχός,
ψάχνω για να' βρω λίγο φως'
'Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,

σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο.'

Αντζελα Ρέμπη
'Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες'

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 !!
Κώστας Καφάσης
'Το βράδυ θα 'ρθω να σε πάρω,

γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο.'


Νίκος Δουλάμης
'Έρωτά μου τοκογλύφε

γλύφε το κορμί μου γλύφε'

Και τέλος μια συλλογή από τα καλύτερα των δύο Εθνικών Οδών και του συνολικού επαρχιακού και αγροτικού Οδικού Δικτύου:

'Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο.'

'Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ.'
'Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος.'
'Σε βρίσκω πολύ κύριο, αλλά περνάω κλιμακτήριο.'


'Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα,
μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλλα.'

Ακολουθεί το καλύτερο!!!

(η ιστορία γενικά περιγράφει έναν απατημένο σύζυγο όπου στην αρχή απειλεί):

«θα φέρω τη βενζίνη
κι αναλαμβάνω την ευθύνη.»


και καταλήγει στο ρεφρέν που μας άφησε άφωνους:


«την είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,

μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί..»