Μερικές δεκάδες γυναίκες πεθαίνουν στην Ισπανία κάθε χρόνο
από την κακομεταχείρηση των ανδρών τους.
Είναι η διάφανη δυτική μπούργκα.

Ο στίχος:

Κάθε φορά που με λες πουτάνα
κάνει το μυαλό σου πιο μικρό

ραγίζει το τζάμι...



Εμφανίστηκες μια νύχτα κρύα
με μυρουδιά από βρώμικο καπνό και τζιν,
ο φόβος ήδη με διέτρεχε
όταν χτυπούσε τα δαχτυλάκια του στην πόρτα.


Τη χάρη του ωραίου αγοριού
σου την έφαγε σιγά σιγά ο χρόνος
από τις φλέβες και η σερνική σου ανασφάλεια
καθρεφτίζεται κάθε μέρα στα μικρά μου δάκρυα.


Γι άλλη μια φορά όχι σε παρακαλώ,
είμαι κουρασμένη και δεν μπορώ με την καρδιά μου,
άλλη μια φορά όχι αγάπη μου σε παρακαλώ,
μη φωνάζεις, τα παιδιά κοιμούνται.

Θα γίνω σαν τη φωτιά
θα σου κάψω την ατσάλινη γροθιά
κι απ' το μωβ στα μάγουλά μου
θα βγει η αξία να μου εξαγοράσει τις πληγές μου.

Κακός, κακός, κακός, είσαι κακός,
δεν πληγώνεις όποιον αγαπάς.
Χαζός, χαζός, χαζός, είσαι χαζός
δεν σκέφτεσαι καλύτερα από τις γυναίκες.

Η μέρα είναι γκρίζα όταν είσαι εδώ,
κι ο ήλιος ξαναβγαίνει όταν φεύγεις
και το πονάκι της καρδιάς μου
πρέπει να το καταπιώ πάνω από τη φωτιά.

Η χάρη μου του γοητευτικού κοριτσιού
γέρασε σιγά σιγά μες στη σιωπή.
Κάθε φορά που με λες πουτάνα
γίνεται το μυαλό σου πιο μικρό.

Θα γίνω σαν τη φωτιά
θα σου κάψω την ατσάλινη γροθιά
κι απ' το μωβ στα μάγουλά μου
θα βγει η αξία να μου εξαγοράσει τις πληγές μου.

Κακός, κακός, κακός, είσαι κακός,
δεν πληγώνεις όποιον αγαπάς.
Χαζός, χαζός, χαζός, είσαι χαζός
δεν σκέφτεσαι καλύτερα από τις γυναίκες