Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009
Το τέλος μας δες φυσάει προς τα μένα
Τη φλόγα εγώ δεν θα φοβηθώ
Θα είμαι εδώ με τα χέρια ανοιγμένα
Να καώ, να καώ στο χωρισμό.
Δε νιώθω οργή, δε νιώθω θυμό
σα βγει απ’ τη γη και εγώ θα καώ
Δε νιώθω οργή, δε νιώθω θυμό
Μπροστά στη φωτιά ξέρω να σ αγαπώ
Σ ευχαριστώ για όσο απ’ το φιλί σου
Σ ευχαριστώ για όσο απ’ το κορμί σου
Το λίγο αυτό για μένα ήταν αρκετό.
Σ ευχαριστώ για τη ζωή, ζωή μου
Για το καρφί που αντί να πω πληγή μου
Πόνεσα και είπα σ αγαπώ.
Το τέλος μας δες , δε γράφει αντίο
Πεθαίνεις εσύ σε γεννάω εγώ
Γιατί ένας μπορεί να ανασαίνει για δυο
Και μετά και μετά το χωρισμό.
Σ ευχαριστώ για όσο απ’ το φιλί σου
Σ ευχαριστώ για όσο απ’ το κορμί σου
Το λίγο αυτό για μένα ήταν αρκετό.
Σ ευχαριστώ για τη ζωή, ζωή μου
Για το καρφί που αντί να πω πληγή μου
Πόνεσα και είπα σ αγαπώ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου