Τα δίνεις όλα , κάνεις ότι καλύτερο για τους άλλους και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι μόνο εσύ ήσουν αυτός που έδινε.
Μόνο εσύ ήσουν πάντα εκεί για τον άλλον όποτε σε χρειάζονταν , σε γέλια και χάρες, σε λύπες και άσχημες στιγμές.
Μόνο εσύ ήσουν το στήριγμα .
Και μετά ανακαλύπτεις ότι απλά ήσουν εκεί μόνο και μόνο για να σε εκμεταλλεύονται .
Ξέρω οι περισσότεροι θα πείτε ότι « πρέπει να δίνουμε χωρίς να περιμένουμε να πάρουμε κάτι » αλλά είναι άσχημο να ανακαλύπτεις ότι τόσο καιρό εσύ έδινες και δεν πήρες τίποτα .
Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς,
ΑπάντησηΔιαγραφήανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς,
αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενεςνα σου προσφέρει.
Η απόκτηση του να αποδεικνύεται απογοητευτική.
Ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου.
Και αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα
και τις απανωτές απογοητεύσεις,
όχι από αυτά που δεν έχεις, αλλά από αυτά που έχεις,
δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμίσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν
υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη,αξίες και φιλότιμο.
Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν.
Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου
χαρίσουν την αγάπη.
Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης,
αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις.
Όσο και αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα περιμένει
ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να
αγαπήσει.
Γεμίζουμε μονάχα από την αγάπη που εμείς δίνουμε,
από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε.
Ακόμα και η ψυχή δια της απώλειάς της κερδίζεται.
Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή , η ικανότητα μας στο
συναίσθημα ; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γιαυτό
και η καρδιά μας είναι διαρκώς θυμωμένη με το μίζερο
εαυτό μας που τη στενεύει.
Και αν είναι δύσκοολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε. Προϋποθέτει μεταστροφή,
της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητας μας κάτι τέτοιο.
Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης, εξαπλώνεται,
σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας.
Λέγεται πως μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη !!!
-Z-
Η αγάπη ειναι ενας διπλής κατεύθυνσης δρόμος. Ειναι η διπλής διέλευσης λεωφόρος του "εμείς", με αφετηρία το "από μενα" και προορισμό το " για εσενα". Αγαπάμε αυτούς που μας προκαλούν να τους αγαπήσουμε μεσα από τη συμπεριφορά τους προς εμας. Ναι είναι ο πλούτος του να δίνεις συναίσθημα κι αυτό να βρίσκει αντίκρυσμα και ανταπόκριση αφού στόχος είναι να γίνεται φανερό αυτό που νιώθεις από τον άλλον για να νιώθει και εκείνος όπως και εσύ (από τη δική του προσφορά) γεμάτος από σενα. Ειναι το να δίνεις αλλά και ταυτόχρονα να παίρνεις αυτό που δίνεις, γιατί και ο άλλος με το να δίνει προς εσενα εξωτερικεύει την αγάπη του. Εξάλλου η αγάπη πάντοτε αποδεικνύεται και δεν κρύβεται γιατί δεν έχει ενοχές. Αν έχει τότε δεν είναι αγάπη. Κάτι άλλο είναι....Η αγάπη επιβεβαιώνεται με λόγια και αποδεικνύεται με έργα. Ειναι μια διαρκής στάση ζωής, μεταξύ του αγαπώντος και του αγαπώμενου
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πραγματική πλήρωση της ύπαρξής μας έρχεται όταν ταυτόχρονα δεν τσιγγουνευόμαστε (να δίνουμε και) να παίρνουμε από την αγάπη, την στήριξη, την εκτίμηση και τον σεβασμό, του άλλου που νοιάζεται για μας όπως κάνουμε εμεις για κείνον. Στις υγιείς και δυνατές σχέσεις των ανθρώπων, τα συναισθήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη νόηση. Χτίζονται στο υπόβαθρο της αμοιβαιότητας, και η ποιότητά τους εξαρτάται τόσο από τη δοτικότητα όσο και από τη συναισθηματική που διαθέτει κανείς. Την ικανότητα του να "συναισθάνεται" και δίνει και στον άλλον να "συναισθανθεί"
Οταν η αμοιβαιότητα δεν υπάρχει τότε δεν υπάρχει ισορροπία. Τότε υπάρχει αρρώστια. Τότε κάτι δεν πάει καλά. Οι άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν - οταν δεν μεσολαβούν υστερόβουλες σκοπιμότητες- είναι κοντά όχι γιατί τους εξαναγκάζει κανείς αλλά γιατί το θέλουν. Γιατί ο ένας εμπνέεται από τον άλλον. Ειναι μαζί μας όσοι μας αγαπούν γιατί εμείς τους έχουμε προκαλέσει αυτό τους το "θέλω" με τη δική μας στάση, εμείς το χτίσαμε -αν το κάναμε- και εκείνοι έκαναν το ίδιο -αν το καναν για μας. Μας το απέδειξαν.
Η πραγματική αγάπη δεν μετουσιώνεται σε συναίσθημα που εξωτερικεύεται, προς όλους και όλα, γενικώς και αορίστως. Είναι δυνατό και προσωποποιημένο, συγκεκριμένο βίωμα, είναι συναίσθημα που για να ζήσει χρειάζεται ανταπόκριση και ανταπόδωση. Τότε είναι υγιές και δυνατό και τότε και μόνο τότε πολλαπλασιάζεται. Αλλιως δεν είναι αγάπη. Είναι προσωπείο. Ειναι απλά ειτε ενοχή, είτε ανοχή, είτε αποδοχή, αδιαφορία είτε εγωισμός που στραγγαλίζεται τελικώς σε στυγνή εκμεταλλευση..
Η ζωή όμως είναι ένα μεγάλο σουπερ μάρκετ. Ο,τι κι αν επιλέξεις είτε από τα χαμηλά είτε από τα ψηλά ράφια, στο τέλος θα περάσεις από το ταμείο. Στο τέλος καθένας πληρώνει το τίμημα των επιλογών, της στάσης και των προθέσών του...
Υπάρχουν κι εκείνοι που περιχαρακώνονται στον εαυτό τους και τον κλειδώνουν, στην ασφυκτική συναισθηματική και διανοητική τους μιζέρια, απόρροια του υπερμετρου εγωισμού και του συναισθηματικά ακρωτηριασμένου - με δική τους αποφαση- ψυχισμού τους, δικαιολογώντας την δειλία και την ανικανότητά τους να "νιώσουν" και να "δώσουν" με το άλλοθι πως αγάπη σημαίνει μόνο "να δίνεις" δίχως να περιμένεις "να πάρεις". Ετσι δικαιολογούν την δική τους στάση ζωής "να παίρνουν και όχι να δίνουν".... Εθελοτυφλούν. Δικαιολογούν έτσι το ότι οι ίδιοι δεν ΄"δίνουν" ποτε αφού για να δώσει κανείς προυποθέτει πολλες υπέρβαση του εγωισμού ο οποίος μεταφράζεται σε αδυναμία τόλμης για να κάνει κανεις την υπέρβαση της δικής του προσωπικής ανασφάλειας και του βολέματος στην διεκδίκηση της αμοιβαιότητας.
Νουφαρο
*τη συναισθηματική εφυία
ΑπάντησηΔιαγραφήτο φαγα πριν :)
"...εξαρτάται τόσο από τη δοτικότητα όσο και από τη συναισθηματική ευφία που διαθέτει κανείς...."
νουφαρο
Συν τοις αλλοις, για τις "αδικιες της ζωης" ετσι οπως περιγράφονται στο αρχικο ποστ της Λενας, ισως να μην φταίει η ..ζωή. Αλλα εμείς οι ίδιοι που κάνουμε τις επιλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι δεν είναι "αδικη η ζωή" όταν εμείς επιλέγουμε είτε να εθελοτυφλούμε οταν οι άλλοι μας εκμεταλλεύονται, είτε αποφασίζουμε να εκμεταλλευτούμε τους άλλους (συχνά και εις γνώσιν τους αλλά ακόμη και εν αγνοία τους) ούτε μας φταίει η ζωή, όταν οι άλλοι αποφασίζουν ότι πλέον δεν θα μας επιτρέψουν να τους ξαναεκμεταλλευτούμε ή ότι δεν θέλουν άλλο να μας αφήνουν να πιστεύουμε ότι δεν μας ...κατάλαβαν όταν εμείς το κάναμε νομίζοντας ότι εκείνοι δεν είχαν την παραμικρη ιδέα. Την είχαν. Γιατί το καναν? Είτε από διάθεση να μας βοηθήσουν σε κάποια δύσκολη στιγμή που είχαμε αναγκη συμπαράστασης,(οπως άλλοτε είχε συμβεί και στους ίδιους) είτε επειδή οι ίδιοι ενιωθαν πιο δυνατοί να μας απλώσουν το χέρι για να στηριχτούμε και με μεγαλα αποθέματα εσωτερικής δύναμης τα οποία τη δεδομένη χρονικη συγκυρία μπορούσαν να διαθέσουν, είτε και από διάθεση να ....διαπιστώσουν ως που μπορεί να φτάσει η δική τους δύναμη είτε ακόμη και για να διαπιστώσουν τη δική μας φερεγγυότητα, συνέπεια και ειλικρινεια και τα όρια της δικής μας αλαζονίας....
Μπορεί κι όλα αυτά μαζί. Πάντως την επιλογή την κάναμε εμείς. Κι όχι η ζωή για μας ούτε οι άλλοι. Είτε ανήκουμε σε αυτούς που μας εκμεταλλεύτηκαν είτε εκμεταλλευτήκαμε....
νουφαρο
Νούφαρο, από όλα τα πολύ όμορφα που έγραψες, ένα θα κρατήσω γιατί μου άρεσε πολύ και με εκφράζει κατά κάποιο τρόπο.....ας μην τσιγκουνευόμαστε όταν δίνουμε γιατί και η ζωή δεν θα τσιγκουνευτεί ποτέ μαζί μας. Μπορεί να νομίζουμε ότι κάποιες φορές αργεί (κι εγώ είμαι μία από αυτές που κάποιες φορές νομίζω ότι αργεί η ζωή να μου δώσει) όμως θα μας δώσει και μάλιστα όταν δεν το περιμένουμε, όταν είμαστε μέσα στη μαύρη απελπισία.
ΑπάντησηΔιαγραφήkk
ποιος δεν εχει αδικιθει στην ζωη του...ποιος δεν εχει νιωσει μαλακας εστω και για μια φορα.. κι ομως τι...αλλαξε τιποτα μονο η πικρα μενει, με το να εμμενουμε ομως στην πικρια διπλασιαζουμε την αδικια που παθαινουμε, αφου εκτος της αδικιας δηλητηριαζουμε οι ιδιοι τον εαυτο μας και γινομαστε ανικανοι να βιωσουμε την χαρα.Στην ζωη αλλοι θα ελθουν να μας ευεργετησουν και αλλοι να μας αδικισουν ετσι για να κρατιεται η ισσοροπια. ας αγαπησουμε τα λαθη μας (μικρα η μεγαλα)γιατι αυτα μας κανουν καλυτερους ανθρωπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήmediN
To θέμα είναι να μη νιωθει κανείς διαρκώς ...μαλάκας :)
ΑπάντησηΔιαγραφή..και επειδη σχολιο χωρις τραγουδι δεν παει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆδικη καρδιά,
πόσα χρόνια χάλασα
ζωή σαν άγρια θάλασσα
τα σημάδια σου ξεπλένω.
Άδικη καρδιά
πόσες νύχτες έκλαψα
πόσες πίκρες έθαψα
όμως πια δε σε γυρεύω.
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν κι εσύ θα πληγωθείς
και θα θες απελπισμένα
δρόμο για να λυτρωθείς,
καρδιά μου, μη φοβηθείς.
Άδικη καρδιά
πες μου τι σου έφταιξα
έπαιξα και έχασα
τα κομμάτια μου μαζεύω.
mediN
noyfaraki
ΑπάντησηΔιαγραφήxronia polla
xairomai poy se blepw
lena
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήTo θέμα είναι να μη νιωθει κανείς διαρκώς ...μαλάκας :)
5 Μάϊος 2008 11:29 μμ
Τώρα τα είπες όλα ! Μέσα σε μια πρόταση ! Το θέμα είναι να το καταλάβουν αυτοί που νιώθουν έτσι... ;-)
Μπράβο Αν/με-η ...
-Ζ-
Γεια σου Λένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ το τραγουδακι που γραψες στο ποστ είναι υπέροχο. Το χαμογελάκι -σχόλιο είναι το δικό μου
Νουφαρο
Νούφαρο , σε ευχαριστώ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όντως ένα υπέροχο τραγούδι , άλλωστε έχει χαρακτηριστεί σαν ένα από τα καλύτερα τραγούδια της εποχής του , αλλά και του αιώνα !!!
-Ζ-