ΑΝΤΑΡΤΗΣ

Ένα τέλος θέλω αναπάντεχο θλιβερό
Να ταξιδέψω στο απέραντο εγώ
Να διαλύσω την ομίχλη
Που σκεπάζει ύπουλο τα όνειρα μου
Το τείχος ψηλό μα και απόμακρο, ψυχρό
Θέλω να πετάξω από πάνω του να χαθώ
Μα στέκομαι κοιτάζω το παρελθόν.
Πόσες νύχτες αλήθεια πίστεψα πως μπορώ …
Μα η κατάληξη είναι πάντα η ίδια
Το ψέμα σου είναι θαρρώ παντοτινό
Χωρίς αρχή μονάχα με ένα τέλος φριχτό
Στέρεψε η πηγή που χρόνια
με πότιζε με όνειρα και ελπίδες
η <<Φολέγανδρος>> και αυτή απομακρύνετε
σφυρίζοντας ένα πένθιμο σκοπό
το τείχος χτίζετε όλο πιο ψηλό
κρύβοντας το φεγγάρι , τον ήλιο …..τον ουρανό!