medin

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Μη ψάχνεις τι αισθάνομαι
ποιούς άνεμους παλεύω
μη με ρωτάς που χάνομαι
σε ποιες ελπίδες πιάνομαι
ποιούς δρόμους ταξιδεύω
Μη ψάχνεις αν πικραίνομαι
σε δειλινά δικά μου
σε ποιά βροχή θα βρέχομαι
κι αν πάντα θα σε δέχομαι
βαθειά στα μυστικά μου

Αγάπη μου "άξιον εστί"στης μοναξιάς την κουπαστή
θα ζω για τη ζωή σου
κι ας ήταν θέλημα Θεών
στο όρος να βγω των ελαιών
να πάρω το φιλί σου
Μη ψάχνεις το ποιός έφταιξε
εγώ για όλα φταίω
η αγάπη σου προσπέρασε
και η ζωή μου πέρασε
σε ρόλο τελευταίο

Μη ψάχνεις αν παιδεύομαι
σ' ένα άδειο περιβάλλον
να ξέρεις ότι χαίρομαι
ακόμα κι αν σε σκέφτομαι
ευτυχισμένη μ' άλλον

Αγάπη μου "άξιον εστί"στης μοναξιάς την κουπαστή
θα ζω για τη ζωή σου
κι ας ήταν θέλημα Θεών
στο όρος να βγω των ελαιών
να πάρω το φιλί σου

Αγάπη μου "άξιον εστί"στης μοναξιάς την κουπαστή
θα ζω για τη ζωή σου



Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μητροπάνος

Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ' της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι' ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει


Μαμά γερνάω
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
μαμά, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Για τα παιδιά που 'ναι στο κόμμα

Έβγαλες ουρά και προβοσκίδα,
κρύφτηκες πίσω από μια εφημερίδα
κάνεις πως διαβάζεις και δεν μας χαιρετάς
Έβγαλες στο δέρμα σου ραβδώσεις, τρέχεις με ομάδες κι οργανώσεις
κι όλο το ρολογάκι σου κοιτάς
Κι όμως μέσ' στης κόλασης τις λαύρες, μέσ' σε δακρυγόνα και περίπολα και αύρες
λάμπεις σαν το πιο πολύτιμο ορυκτό, ναι, σαν ασημένιο υψώνεσαι φτερό
τούτη τη στιγμή που σπάζεις τον κλοιό
Λευκέ, γαλάζιε, ποντικέ μου, που χρόνια τώρα σ' αγαπώ
εκείνες τη φτερούγα σου άνοιξέ μου κι άσε με λίγο να σε δω
Έλα, χωρίς πολιτικούρες με το φτερό σου να πετάει
όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες αλλά σε κείνο εκεί το μπαρ που ξενυχτάει
Ξέρω, ήδη έχεις αντιρρήσεις, μα ούτε εγώ σου λέω να χωρίσεις
λέω με δυο λόγια μόνο σ' αγαπώ
Λόγια ηθοποιού για τον αγώνα, λόγια σαν βιολί σε αρραβώναμα ότι ως τώρα μάχεται λειψό
Τώρα έχεις χρέη και πιστώσεις, τρελαίνεσαι και για πολιτικές εκδόσεις
αύριο να δούμε ποια πόρτα θα χτυπάς
αφού κι αυτό το αύριο το αλάνι, όργανο του κόμματος το έχεις κάνει
ποιον θα περιμένεις και ποιον θα τυραννάς
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, τι θα πάει να πει στην δικαιοσύνη
να το δικαστήριο υψώνεται από δω
όχι μοναχά για το στιλπνό σου το φτερό
αλλά και για την προβοσκίδα σου θαρρώ


Οι παλιοι μας φιλοι
Μη, μoύ το πεις, οι παλιοί μας φίλοι, μην το πεις
για πάντα φύγαν
Μη, το ’μαθα πια, τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν
Πέρασαν οι μέρες που μάς πλήγωσαν
οι μέρες που μάς πλήγωσαν
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών
Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου
μελαγχολία
Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας
και ποιους θ’ αφήσεις
Πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες
οι παλιές αγάπες, οι κραυγές
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών
Όμορφη είν’ αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ, όμορφη
να σάς μιλήσω
Βλέπω πυρκαγιές πάνω από λιμάνια, πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας
Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
Όταν τα γιοφύρια πίσω μας θα κόβονται, εγώ
θα είμαι εκεί να σάς θυμίζω τις μέρες τις παλιές